Łokieć tenisisty jest potoczną nazwą schorzenia, związanego ze zmianami degeneracyjnymi struktury włókien kolagenowych ścięgien. Wynikają one z przeciążeń oraz mikrourazów. Pomimo swojego nazewnictwa, schorzenie nie ma związku wyłącznie ze sportowcami. Oprócz osób grających w tenisa, badmintona lub squasha, dotyczy również informatyków, pracowników spędzających większość swojego czasu przy komputerze oraz mechaników i monterów. Wszystko to sprawia, że problem jest dość powszechny. W jaki sposób można go rozpoznać i jak sobie z nim poradzić? 

Czym jest łokieć tenisisty?

Wyrażenie łokieć tenisisty, stosowane jest przy dolegliwościach bólowych oraz uczuciu dyskomfortu, które pojawia się po bocznej stronie łokcia. Bolesność umiejscawia się w nadkłykciu bocznym, czyli w miejscu, gdzie przyczepiają się mięśnie prostujące palce oraz nadgarstek. To miejsce  o bardzo małej powierzchni w stosunku do naprężeń i napięć, którym jest poddawane. W rezultacie podczas intensywnej pracy mięśni, dochodzi do powtarzających się licznych przeciążeń i mikrourazów. Ludzki organizm stara się załagodzić negatywne objawy poprzez wytwarzanie tkanki łącznej. Jest ona jednak słabsza od zdrowej tkanki, dlatego też powtarzające się przeciążenia doprowadzają do naderwania ścięgien i w konsekwencji również do pogłębienia tego schorzenia. Łokieć tenisisty jest powszechną kontuzją. Podlega ona leczeniu, jednak wymaga to czasu oraz zmiany pewnych nawyków.

Kogo dotyka to schorzenie?

Nazewnictwo schorzenia spowodowało nagromadzenie fałszywych opinii, iż z problemem borykają się głównie miłośnicy gry w tenisa. Prawda jest jednak taka, iż stanowią oni mały odsetek całości. Łokieć tenisisty najczęściej dotyka osób, które narażone są na przeciążenia pod wpływem monotonnych wzorców ruchowych. Dotyczy to zarówno mikrourazów, które powstawać mogą w miejscu pracy, jak i w przypadku nadmiernej eksploatacji kończyny górnej podczas uprawiania sportu. Z problemem często spotykają się przede wszystkim:

• informatycy,
• pracownicy biurowi,
• fryzjerzy,
• ślusarze,
• dentyści,
• fizjoterapeuci,
• monterzy,
• mechanicy,
• elektrycy.

W przypadku tenisistów, problem zauważalny jest głównie u osób początkujących, które stawiają pierwsze kroki w tym sporcie. Nie mają oni bowiem wyćwiczonej prawidłowej techniki uderzeń, dlatego ruch generują głównie z nadgarstka, nie angażując do tego celu barku oraz tułowia.

Przyczyny łokcia tenisisty

Przyczyną schorzenia są mikrourazy, do których może dochodzić w różnorodny sposób. To między innymi powtarzające się na przestrzeni czasu, specyficzne ruchy nadgarstka i przedramienia. Mają one miejsce na przykład przy skręcaniu mebli. W takim przypadku prostowniki nadgarstka poddawane są długotrwałemu skurczowi i nie mają wystarczającej ilości czasu na regenerację. Problem pojawia się również przy wielogodzinnej pracy przy komputerze w momencie, gdy nadgarstki oparte są o stół, natomiast dłonie delikatnie uniesione. To niekorzystna pozycja, która może doprowadzać do pojawienia się stanu zapalnego. Przyczyną problemu jest również nieodpowiednia biomechanika ruchu w przypadku uprawiania sportu. 

Objawy choroby  

Głównym objawem, który powinien nas zaniepokoić, jest ból po bocznej stronie stawu łokciowego. Może się on pojawiać w trakcie podejmowania próby chwytania określonego przedmiotu, zaciskania ręki lub też nawracania i odwracania przedramienia oraz wykonywania ruchów wyprostnych w stawie nadgarstkowym. Osłabieniu ulega również siła chwytu, a także pojawia się zjawisko szybszego męczenia się ręki. Jeśli choroba rozwinie się do bardziej zaawansowanego stadium, wówczas ból może pojawiać się zarówno podczas ruchu, jak i w trakcie spoczynku. Dodatkowo dochodzi także do tkliwości palpacyjnej w okolicy nadkłykcia przyśrodkowego kości ramiennej.

Osoby cierpiące na łokieć tenisisty, mają problemy z wykonywaniem czynności dnia codziennego, takich jak chociażby ściskanie ręki przy powitaniu lub chwycenie szklanki. Pojawia się również poranna sztywność w łokciu, która jednak w początkowym stadium choroby ustępuje po wcześniejszym rozruszaniu. W niektórych przypadkach może być widoczny obrzęk, pojawiający się po zewnętrznej krawędzi łokcia. 

Po zaobserwowaniu takich objawów, dobrze skonsultować się ze specjalistą, który będzie w stanie ocenić nasz stan zdrowia. Ortopeda w Bielsku, świadczący swoje usługi w Centrum Medycznym Medea, w ramach wizyty oceni narządy ruchu pod kątem ewentualnych urazów, przewlekłych schorzeń, chorób przeciążeniowych, zwyrodnień lub urazów sportowych. 

Diagnoza i leczenie

W celu przeprowadzenia diagnozy oraz podjęcia stosownego leczenia, należy skorzystać z wizyty u specjalisty. Za leczenie układu kostnego, mięśni, stawów i więzadeł, dzięki którym możliwy jest ruch, odpowiada lekarz ortopeda. Ortopeda w Bielsku to wysokiej klasy specjalista, który posiada wiedzę i ogromne doświadczenie zawodowe. Lek. med. Michał Mojżesz, zajmuje się schorzeniami stawów barkowych, łokciowych, biodrowych i kolanowych. W gabinecie przeprowadzić można fachową konsultację, iniekcję okołostawową, zabezpieczenie ortopedyczne złamań, skręceń oraz zwichnięć, punkcje diagnostyczne oraz lecznicze stawów, a także diagnostykę ultrasonograficzną stawów.

Ortopeda w Bielsku wykona również USG stawów, przy wykorzystaniu nowoczesnego i precyzyjnego urządzenia. Metoda ta daje możliwość bezpiecznego i nieinwazyjnego zajrzenia w głąb ludzkiego ciała. W tym celu wykorzystywane jest działanie fal ultradźwiękowych. W Centrum Medycznym Medea, można poddać się również leczeniu operacyjnemu schorzeń ortopedycznych.

Ból po bocznej stronie łokcia nie w każdym przypadku oznaczać będzie problemy z łokciem tenisisty. Dolegliwości mogą mieć bowiem zróżnicowane źródło. Ortopeda na podstawie przeprowadzonego wywiadu oraz badań przedmiotowych, może ocenić co stanowi problem. W celu potwierdzenia diagnozy lub określenia wielkości uszkodzenia, zastosowane może być również badanie USG.

Leczenie schorzenia jakim jest łokieć tenisisty, uwarunkowane jest od przyczyny powstania bólu i może wyglądać w odmienny sposób. Najważniejszą zasadą obowiązującą w procesie leczenia jest odpoczynek i regeneracja uszkodzonej tkanki. Stosowanie środków zachowawczych może nie sprawdzić się w przypadku zaawansowanej choroby. Jeśli takie postępowanie nie przynosi rezultatów, należy rozważyć możliwość poddania się procedurze chirurgicznej. Leczenie operacyjne przeprowadzone może zostać w znieczuleniu ogólnym lub przewodowym. W zależności od wielkości zmian degeneracyjnych, zniszczony fragment tkanki wraz z okostną jest wycinany, przecinany lub wydłużany. Usuwane są również wszelkie zmiany zwyrodnieniowe oraz zwapnienia w okolicach nadkłykcia. Po wykonaniu całej procedury następuje zszycie.

Jeśli ból związany jest z przemęczeniem ręki, korzystne rezultaty może przynieść odpoczynek połączony z masażem poprzecznym. Ten rozluźniający i głęboki masaż mięśni polega na dociśnięciu mięśnia, przesunięciu go i rozluźnieniu. W efekcie liczyć można na zmniejszenie bólu. Stosowana jest również terapia ESWT, zwana falą uderzeniową. Sprawdzi się przy dużych zmianach zwyrodnieniowych, jeśli nie doszło do naderwania mięśni. Fala uderzeniowa wywołuje mikrouszkodzenia i rozbija złogi wapniowe. Uszkodzone tkanki zastępowanie są przez struktury funkcjonalnie zdrowe. Jednocześnie zauważalne jest również działanie przeciwbólowe. Często wykorzystywany jest także kinesiotaping, czyli naklejanie na ciało specjalnego plastra. Działa on na receptory powierzchniowe skóry. Zapobiega powstawaniu dalszych urazów, zmniejsza stan zapalny i ma działanie przeciwbólowe.